Wier­sz Bil­ba o Aragornie

Nie każde zło­to blask odkry­wa,

Ani wędrowiec myli drogi,

Starość dojrza­ła siłą bywa,

Korzeni mróz nie się­ga srogi.

Z popi­ołów płomień się zapali,

I w mroku kiedyś skra zapłonie,

Zła­maną klingę moż­na scal­ić,

Wyg­naniec siądzie znów na tron­ie.

^{Tłu­macze­nie Jerze­go Łoz­ińskiego}