27 listopada 2020 r. Sejm Rzeczy­pospo­litej Pol­skiej przyjął uch­wałę ws. ustanowienia roku 2021 Rok­iem Stanisława Lema, Cypri­ana Kami­la Nor­wida, Krzyszto­fa Kami­la Baczyńskiego, Tadeusza Różewicza.

Jako bib­liotekarze oraz czytel­ni­cy, doce­ni­amy kun­szt lit­er­acki tych wybit­ny­ch pis­arzy oraz wagę i zasięg ich twór­c­zoś­ci, która wykracza daleko poza granice pol­skiej lit­er­atu­ry? i jest częś­cią lit­er­atu­ry świa­towej. Dlat­e­go też postanow­iliśmy przy­pom­nieć syl­wetki i doko­na­nia tych genial­ny­ch twór­ców. Przez cały rok będziemy pub­likować infor­ma­c­je doty­czące życia i dorobku artysty­czne­go Patronów.

IWK

Źródło:  polona.pl, sejm.gov.pl, http://lustrobiblioteki.pl/2020/11/patroni-roku-2021-lem-norwid-baczynski-rozewicz

KRZYSZTOF KAMIL BACZYŃSKI

KRZYSZTOF KAMIL BACZYŃSKI ur. 22 sty­cz­nia  1921 r. w Warsza­w­ie, zm. 4 sierp­nia 1944 . Syn Ste­fanii i Stanisława. Ukończył Gim­nazjum i Liceum im. St. Batore­go w Warsza­w­ie 1939 r. Stu­dia polonisty­czne na tajnym uni­w­er­syte­cie w Warsza­w­ie prz­ery­wa, wstępu­je do tajnej Pod­chorążówki  i kończy ją. Latem 1943 wstąpił do harcer­skiego batal­ionu „Zośka”, był sek­cyjnym w 2. plu­tonie „Alek” 2. kom­panii „Rudy” w stop­niu starsze­go strzel­ca. Bierze czyn­ny udzi­ał w tzw. Wielkiej Dyw­er­sji w „Szarych Szere­gach” aż do wybuchu pow­sta­nia. Należał do grupy „Zośka”, a potem „Para­sol” – harcer­skiego batal­ionu AK, zaj­mu­jące­go się głównie wykony­waniem wyroków śmier­ci wydany­ch przez Państ­wo Podziem­ne; w lipcu 1944 został zastępcą dowód­cy 3. plu­tonu 3. kom­panii batal­ionu „Para­sol”, ale w pow­sta­niu wal­czy w szere­gach grupy „Goz­dawa” na „Reducie Ratusza”. Ginie od kuli niemieck­iej w początkach sierp­nia 1944 r. ran­iony w głowę. Napisał słowa  do kilku pieśni żołnier­s­kich, które śpiewali pow­stań­cy, idąc do boju. Po wojnie „Tygod­nik Powszech­ny” pub­likował reg­u­larnie wier­sze Baczyńskiego (w samym 1945 roku pojaw­iły się w sześ­ciu numer­ach) oraz poświę­cone mu tek­sty, w tym słyn­ny szkic J. Zagórskiego Śmierć Słowack­iego (1947 nr 14–15), a sam Tur­ow­icz ogłosił uwagi o Baczyńskim i katol­i­cyzmie (1947 nr 19); kres tym pub­likacjom położyła cen­zu­ra i w lat­ach 1949–51 oraz 1953–56 w tygod­niku nie ukazał się ani jeden artykuł o autorze Śpiewu z pożogi.

Zobacz kolekcję cyfrową poświę­coną Baczyńskiemu. https://polona.pl/collections/institutions/1/baczynski,NDI0ODQ1MDI4MTU4MTA3MTEyNg/?sort=score%20desc

O mój ty smutku cichy

O mój ty smutku cichy,
smutku gwiazdek maleńkich,
nazywałem, szukałem,
brałem ciebie do ręki.
Jak to się ciało twarde
tak w piasek albo glinę
zamienia w moich dłoniach,
pragnienie każde - w winę.
Jak to się - kiedy dotknę
kwiat przeobraża w ciemność,
a poszum drzew w głuchotę,
a chmury - w grzmot nade mną.
Jak to ja nieobaczny
mijam, sam sobie błahy,
i rzeźbę zanim zacznę,
marmur wypełniam strachem.
Jak to ja nasłuchuję
błyskawic w niebie trwogi.
Jakże to ja nazywam
każde czynienie - Bogiem?
Otom strzęp oderwany
od drzewa wielkich pogód,
sam swym oczom nie znany,
obcy swojemu Bogu.
Oto słyszę, jak w popiół
przemieniam się i kruszę.
I coraz mniejszy ciałem,
wierzę we własną duszę.

1.XI. 1942r. Krzysztof Kamil Baczyński