10. rocznica śmierci poetki Wisławy Szymborskiej - Biblioteka
10. rocznica śmierci poetki Wisławy Szymborskiej

10. rocznica śmierci poetki Wisławy Szymborskiej

Wisława Szymborska - Rozmowa z kamieniem « Grande Loge des Cultures et de  la Spiritualité Polska ∴ Wielka Loża Kultur i Duchowości Polska
Źródło: https://www.szymborska.org.pl/szymborska/galeria/zdjecia-szymborskiej/

 „Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i upor­czy­wie go nie ma…”

Autorem tych słów jest Wisława Szym­borska – wybit­na poet­ka, eseistka, feli­eton­istka i lau­re­atka Nagrody Nobla w dziedzinie lit­er­atu­ry (1996). Dorobek poe­t­y­cki Szym­borskiej, iloś­ciowo skrom­ny – opub­likowała ok. 350 wier­szy – od trze­ciego, popaździernikowe­go tomu “Woła­nia do Yeti” (1957) do pośmiert­nie wydane­go “Wystar­czy” (2012) – zawsze zna­j­dował uznanie kry­tyki i czytel­ników.

Wisława to drugie imię Szym­borskiej. Na pier­wsze miała Maria. Ojciec, Win­cen­ty Szym­borski pra­cow­ał w Zakopanem jako zarząd­ca dóbr hra­biego Władysława Zamoyskiego. Wraz z żoną, Anną Mar­ią z domu Rot­ter­mund i córką Nawo­ją przeniósł się do Kórnika, gdzie przyszła na świat jego dru­ga córka, Wisława. Po śmier­ci hra­biego w 1924 roku, Szym­borscy prze­nieśli się do Toru­nia, a pięć lat później do Krakowa.

Z pod­wawel­skim grodem poet­ka związa­ła resztę swo­je­go życia. Uczęszcza­ła do Gim­nazjum Sióstr Urszu­lanek, a pod­czas wojny uczyła się na tajny­ch kom­ple­tach i zdała maturę w 1941 roku. Chcąc uniknąć wywózki do Rzeszy, w 1943 roku została urzęd­niczką na kolei. W 1945 r. w krakowskim “Dzi­en­niku Pol­skim” zade­bi­u­towała wier­szem “Szukam słowa”. Rok później pod­jęła stu­dia polonisty­czne na Uni­w­er­syte­cie Jagiel­lońskim, po czym przeniosła się na socjologię, ale trud­na sytu­ac­ja mate­ri­al­na zmusiła ją do prz­er­wa­nia nauki.

Pier­wszy tom poe­t­y­cki “Dlat­e­go żyje­my” poet­ka wydała w 1952. Pisany­ch w duchu epoki wier­szy z tego, ani z następ­ne­go zbioru “Pyta­nia zadawane sobie” (1954), autorka nigdy nie włącza­ła do późniejszy­ch wyborów czy antologii. 

W lat­ach 1953–1966 Szym­borska kierowała dzi­ałem poezji w “Życiu Lit­er­ackim”, współredagowała z Włodz­imierzem Maciągiem rubrykę “Pocz­ta lit­er­acka”, pisała feli­etony “Lek­tu­ry nadobow­iązkowe” (1967–1981), które później pub­likowała też w inny­ch peri­odykach. Od 1983 roku współpra­cow­ała z Tygod­nikiem Powszech­nym, wkrótce również z mówionym “NaGłosem”. Od 1988 roku była członkiem Pen Clubu, a od 2001 – członkiem hon­orowym Amerykańskiej Akademii Sztuki i Lit­er­atu­ry.

Zmarła 1 lute­go 2012 roku w wieku 89 lat. Najbliższe otocze­nie zapamię­tało ją jako osobę skrom­ną, z dużym poczu­ciem humoru, ceniącą spokój. Nie uznawała pytań ingeru­ją­cy­ch w czyjąkol­wiek pry­wat­ność, ani nie uważała za stosowne mówić o sobie. Poet­ka nie lubiła rozmów o lit­er­aturze czy tajnikach poe­t­y­ck­iego warsz­tatu, wychodząc z założe­nia, że autor powinien się wypowiadać wyłącznie w swoich utworach. 

Opra­cow. Ilona W.K.

????Posłucha­j­cie wier­sza ” Nic dwa razy” Wisławy Szym­borskiej w inter­pre­tacji ??? Patryka Wawrzy­na ??????

Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=A1XJCsXQLzU

1 lute­go przez cały dzień moż­na słuchać wier­szy czy­tany­ch przez Wisławę Szym­borską. ??? Najs­tarsze nagranie pochodzi z 1964 roku, ostat­nie zostało zare­je­strowane w 2010 roku.

??link do słu­chowiska

https://www.polskieradio.pl/8/1874/Artykul/2893084,Wislawa-Szymborska-10-rocznica-smierci-noblistki-w-Dwojce

Comments are closed.